ارتودنسی ثابت همان‌طور که از نام آن پیدا است، یک روش درمانی ثابت و رایج است که پس از قرار گرفتن در دهان، بیمار قادر به خارج کردن آن از دهان یا حرکت دادن آن در داخل دهان نیست. ارتودنسی ثابت از دانه‌های برف مانند کوچکی به نام براکت ساخته می‌شود که به‌وسیله سیم و تجهیزات دیگر به دندان‌های بیمار و به هم چسبانده می‌شوند و به مدت ۲ حتی ۳ سال در دهان بیمار ثابت می‌مانند. ارتودنسی ثابت روش بسیار مناسبی برای شکل دادن و یکپارچه‌سازی ساختار و چیدمان دندان‌ها است. این براکت‌ها به‌صورت پیوسته و روزانه به دندان‌های بیمار فشار وارد می‌کنند تا دندان‌ها را به سمت جایگاه مناسب خود حرکت دهند. پس از استفاده از دستگاه ارتودنسی ثابت، دندان‌های شما در یک ردیف به‌صورت یکپارچه، هماهنگ و زیبا در امتداد هم قرار می‌گیرند و ظاهر بسیار زیبایی را برای لبخند شما ایجاد می‌کنند.
اجزای تشکیل‌دهنده دستگاه ارتودنسی ثابت
اجزای تشکیل‌دهنده یک دستگاه ثابت عبارت‌اند از:
- براکت‌های ارتودنسی
- نوار‌های مولر (Molar bands)
- سیم‌های کمانی (Archwires)
- لیگاتور‌ها (الاستومری، اتصالات فولادی) (Ligatures (elastomeric, steel ties))
- لوازم جانبی
براکت‌های ارتودنسی
براکت‌های ارتودنسی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند، اصلاحاتی از دستگاه اصلی Edgewise هستند که در اوایل قرن بیستم توسط دکتر ادوارد آنگل ساخته شد. این دستگاه اصلی از براکت‌هایی تشکیل شده بود که به نوار‌هایی جوش داده می‌شدند و سپس روی دندان‌ها قرار می‌گرفتند. همه براکت‌ها یکسان بودند و تمام حرکات دندان با قرار دادن خم‌های دقیق در سیم‌های کمانی انجام می‌شد.
در درمان ارتودنسی فعلی از براکت‌های PRE-ADJUSTED EDGEWISE استفاده می‌شود. این سیستم توسط دکتر لری اندروز ساخته شده است. در این سیستم براکت‌ها دارای ویژگی‌های تعبیه‌شده‌ای برای کنترل لبی-زبانی، مزیو-دیستال و شیب دندان‌ها هستند.
قطعات یک براکت ارتودنسی ثابت به شرح زیر است:
هوک یا قلاب: روی برخی از براکت‌های ارتودنسی قلاب وجود دارد. از این قلاب‌ها برای اتصال وسایل کمکی مانند فنر‌های کویل و کش‌ها به دندان و براکت مجاور استفاده می‌شود.
علامت شناسایی: نقاط یا تورفتگی‌های رنگی روی بال‌های پیوند لثه‌ای براکت‌ها قرار می‌گیرند. این کار تضمین می‌کند که براکت‌ها در جهت صحیح روی دندان قرار می‌گیرند. معمولاً براکت‌های دندان‌های نیش تحتانی علامت شناسایی ندارند. برای جهت‌دهی این براکت‌ها به قسمت زیرین براکت‌ها باید توجه کرد، از این منظر می‌توان دریافت که براکت دارای یک قسمت خمیده و یک لبه مستقیم است. هنگام قرار دادن براکت بر روی دندان، قسمت منحنی براکت باید به سمت دندان قرار گیرد.
اسلات: قسمتی از براکت است که سیم آرچ ارتودنسی در آن قرار می‌گیرد. شکاف‌های براکت ارتودنسی معمولاً با عرض شکاف ۰.۰۱۸ اینچ یا ۰.۰۲۲ اینچ ساخته می‌شوند.
بال‌های کراواتی: این قطعات در گوشه‌های براکت قرار دارند و از کنار پایه‌ها قابل مشاهده هستند. لیگاتور‌های الاستومری یا فولادی ضدزنگ در اطراف بال‌های براکت‌ها قرار می‌گیرند تا سیم را در شکاف براکت محکم کنند.
انواع براکت‌های ارتودنسی ثابت
در بیشتر موارد، انواع ارتودنسی ثابت از نوع آشنای نقره‌ای-فلزی خواهند بود. این ارتودنسی‌های هنوز بسیار محبوب هستند؛ اما دیگر تنها گزینه در دسترس بیماران و کاربران نیستند! بیایید نگاهی به برخی از گزینه‌های موجود در دستگاه‌های ارتودنسی بیندازیم.
براکت‌های فلزی (Metal Braces)
براکت‌های فلزی سنتی معمولاً از فولاد ضدزنگ با درجه خلوص بالا ساخته می‌شوند. براکت‌های فلزی سنتی رایج‌ترین نوع دستگاه‌های ارتودنسی ثابت هستند که از گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفتند. آن‌ها از نوار‌های فلزی که در پشت دندان‌های آسیاب می‌پیچند و براکت‌های فلزی کوچک‌تری که روی سطوح جلوی دندان‌های دیگر چسبانده شده‌اند، تشکیل می‌شوند. یک سیم فلزی نازک و فنری که از میان براکت‌ها می‌گذرد، دندان‌ها را به‌آرامی به موقعیت مناسب هدایت می‌کند. این سیم قوسی ممکن است توسط کش‌های انعطاف‌پذیر، بند فلزی یا انواع دیگر گیره‌ها به براکت‌ها ثابت شود.
دلایل زیادی برای محبوبیت بالای براکت‌های فلزی وجود دارد. آن‌ها هنوز هم یک گزینه درمانی قابل اعتماد، مؤثر و اقتصادی هستند که در گذر زمان، کارآمدی و حصول نتیجه مورد نظر را اثبات کرده‌اند. برخلاف براکت‌های قدیمی گذشته، براکت‌های امروزی در واقع کوچک‌تر، سبک‌تر و راحت‌تر هستند. اگر می‌خواهید ظاهری کمتر سنتی به دندان‌های خود ببخشید، می‌توانید از کش‌های رنگارنگ برای چسباندن براکت‌ها روی دندان خود استفاده کنید.
براکت‌های سرامیکی (Ceramic braces)
براکت‌های سرامیکی شفاف یک تغییر جدید و یک پیشرفت روبه‌جلوی بسیار بزرگی بودند که در زمینه ارتودنسی ثابت رخ دادند. با ظهور براکت‌های سرامیکی، روش درمانی ارتودنسی ثابت دیگر به‌مانند گذشته در دهان بیماران خودنمایی نمی‌کند. این براکت‌ها از همان اجزای براکت‌های سنتی استفاده می‌کنند، با این تفاوت که براکت‌های سمت جلوی دندان‌ها از یک ماده سرامیکی شفاف ساخته شده است که با رنگ طبیعی دندان ترکیب می‌شود.
این براکت‌ها توسط بزرگسالان (از جمله برخی از افراد مشهور شناخته‌شده که همواره جلوی دوربین قرار دارند) و افرادی که روی زیبایی ظاهری خود حساسیت بیشتری دارند، مورد استقبال قرار گرفته است. تا زمانی که به‌دقت نگاه نکنید و دقیق نشوید، به‌سختی متوجه حضور این براکت‌ها رو دندان شخص مقابل خواهید شد.
در حال حاضر انواع مختلفی از براکت‌های سرامیکی وجود دارد و این فناوری به‌طور مداوم در حال بهبود است. جذابیت زیبایی‌شناختی آن‌ها غیرقابل انکار است؛ اما معایب و نقاط ضعفی نیز در این بین وجود دارد. براکت‌های سرامیکی از دوام کمتری نسبت به همتایان فلزی خود برخوردار هستند و این مورد، بزرگ‌ترین نقطه ضعف آن‌ها است.
به‌علاوه، در حالی که خود براکت‌ها لکه نمی‌گیرند و تغییر رنگ نمی‌دهند، نوار‌های الاستیکی که آن‌ها را به سیم کمانی متصل می‌کنند، این کار را انجام می‌دهند! البته این سیم‌ها به‌صورت ماهانه تعویض می‌شوند. براکت‌های سرامیکی همچنین قیمت بیشتری نسبت به براکت‌های فلزی دارند؛ اما برای بسیاری از افراد، مزایای داشتن ارتودنسی نامحسوس و زیبایی ظاهری بیشتر، به هزینه بیشتر می‌چربد.
براکت‌های زبانی (Lingual Braces)
در کنار براکت‌های سرامیکی که کمتر در معرض دید هستند، سیستم دیگری نیز وجود دارد که به براکت‌های ثابت اجازه می‌دهد واقعاً نامرئی باشند. در برخی شرایط می‌توان وسایل خاصی به نام براکت لینگوال را در کنار زبانی دندان قرار داد. آن‌ها مانند براکت‌های فلزی هستند؛ اما با وجود اینکه از فلز ساخته شده‌اند، دیده نمی‌شوند، زیرا پشت دندان‌ها پنهان شده‌اند!
براکت‌های لینگوال روش درمانی مناسبی برای همه نیستند. برای نصب آن‌ها به آموزش خاصی نیاز است و به‌طور قابل توجهی گران‌تر از براکت‌های استاندارد هستند. این براکت‌ها همچنین معمولاً به زمان بیشتری نیاز دارند تا فرد به آن‌ها عادت کند و ممکن است طول درمان طولانی‌تری نیز داشته باشند. اگر به‌دنبال ظاهری زیبا هستید و نمی‌خواهید براکت‌های ارتودنسی ثابت شما دیده شود و اگر کاندیدای این گزینه درمانی هستید، براکت‌های لینگوال احتمالاً همان چیزی هستند که به دنبال آن می‌گردید.
زمان درمان ارتودنسی ثابت
اکثر درمان‌های ارتودنسی ۱۸ ماه تا دو سال طول می‌کشد. در مواردی که دندان‌های زیادی از دست رفته است یا تحت عمل جراحی فک قرار می‌گیرید، نیاز به درمان‌های پیچیده‌تری حس می‌شود که به‌طور متوسط دو و نیم تا سه سال طول می‌کشند. تقریباً هر شش تا هشت هفته یک‌بار نیاز به تنظیم براکت دارید.
هنگامی که براکت برای اولین بار نصب شد، در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول متوجه درد دندان خواهید شد. این طبیعی است. برای تسکین درد، از مسکن (پاراستامول یا ایبوپروفن) استفاده کرده یا غذاهای نرم‌تری مصرف کنید. براکت شکسته به‌راحتی قابل ترمیم و جایگزینی است؛ اما اگر آن را ترمیم نکنید، درمان شما بیشتر طول خواهد کشید. براکت شکسته ممکن است باعث تحریک یا آسیب به دندان‌ها، لثه‌ها و گونه‌های شما شود.
ارتودنسی ثابت در مجموعه ما
ارتودنسی ثابت دندان‌های خود را به ما بسپارید تا از نتیجه نهایی کار و هزینه‌ها، بیشترین رضایت ممکن را داشته باشید. تیم ما با در اختیار داشتن بهترین و ماهرترین دندانپزشک‌ها و بهره بردن از دستگاه‌های جدید و مواد اولیه مرغوب، بهترین ارتودنسی ثابت را برای شما می‌سازد. برای اطلاع از قیمت‌ها و لیست خدمات، با کارشناسان ما در تماس باشید.
منبع:
https://www.ootst.com/treatment/types-of-braces-fixed-appliances
https://iits.dentistry.utoronto.ca/fixed-orthodontic-appliances
